کد مطلب: ۴۳۸۰
تعداد بازدید: ۵۵۰
تاریخ انتشار : ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ - ۲۲:۵۷
قصه‌ها و نکته‌ها پیرامون امامت| ۱۷
آنگاه که قائم ما قیام کند، آسمان باران خود را فرو می‌ریزد و زمین نباتات خود را بیرون می‌دهد. کینه‌ها از دل بندگان خدا زایل می‌شود و درّندگان و حیوانات [اهلی] با هم سازش می‌کنند...
در ضمن حديث الاربعماة، از امام اميرالمؤمنين(ع) نقل شده است كه فرموده‌اند:
«بِنا یَفْتَحُ اللهُ وَ بِنا یَخْتِمُ اللهُ ... وَ بِنا یَدْفَعُ اللهُ الزَّمانَ الْکَلَبَ ... وَ لَوْ قَدْ قامَ قائِمُنا لَاَنْزَلَتِ السَّماءُ قَطْرَها وَ لَأخْرَجَتِ الْاَرْضُ نَباتَها و لَذَهَبَتِ الشَّحْناءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّباعُ وَ الْبِهائِمُ حتّی تَمْشِیَ الْمَرْأةُ بَیْنَ الْعِراقِ اِلیَ الشّامِ لا تَضَعُ قَدَمَیْها اِلّا عَلَی النَّباتِ وَ عَلی رَأْسِها زَبِّیلُها لا یُهَیِّجُها سَبْعٌ وَلا تَخافُه»؛[1]
«خداوند به وسیله‌ی ما [زندگی سعادتمندانه را] افتتاح کرده و هم به وسیله‌ی ما ختم می‌کند و به وسیله‌ی ما دشواری‌های زمانه را برطرف می‌سازد. آنگاه که قائم ما قیام کند، آسمان باران خود را فرو می‌ریزد و زمین نباتات خود را بیرون می‌دهد. کینه‌ها از دل بندگان خدا زایل می‌شود و درّندگان و حیوانات [اهلی] با هم سازش می‌کنند [حیوانات اهلی از درّندگان نمی‌گریزند] تا جایی که زنی که می‌خواهد راه بین عراق و شام را بپیماید، همه‌جا قدم روی سبزه و گیاه می‌گذارد در حالی که زیورآلات خود را بر سر دارد [و کسی طمع به آن نمی‌کند] نه درّنده‌ای به او حمله می‌کند نه او از درّندگان ترسی به خود راه می‌دهد».
امن و امان مطلق و عدالت همه جانبه، حاكم بر زندگی می‌شود تا آنجا كه:
«... وَسِّعَ الطَّرِیقَ الْاَعْظَمَ وَ کَسَرَ کُلَّ جِناحٍ خارِجٍ عَنِ الطَّرِیقِ وَ اَبْطَلَ الْکَنَفَ وَ الْمَیازِیبَ اِلیَ الطُّرُقاتِ...»؛[2]
«شاهراه بزرگ را توسعه می‌دهد و هر گوشه‌ای را که مانع راه‌های عمومی شود [و در مسیرهای عمومی باشد] خراب می‌کند. ایوان‌ها و ناودان‌هایی را که در گذرگاه‌های عمومی ساخته شده‌اند ویران می‌کند و از بین می‌برد».
در آن دوران پربركت آن چنان عمران و آبادانی به وجود می‌آيد كه با نيازهای واقعی بشر مطابقت می‌كند و حقوق واقعی احدی نادیده نمی‌ماند. از حضرت امام باقرالعلوم(ع) منقول است:
«دَوْلَتُنا آخِرُ الدُّوَلِ وَ لَنْ یَبْقَی اَهْلُ بَیْتٍ لَهُمْ دَوْلَة اِلّا مَلَکُوا قَبْلَنا لِئَلّا یَقُولُوا إذا رَأوْا سِیرَتَنا: إذا مَلَکْنا سِرْنا مِثْلَ هؤلاءِ وَ هَوَ قَوْلُ الله عَزَّ وَ جَلَّ و الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقیِن»؛[3]
«دولت ما آخرین دولت‌هاست؛ هیچ خاندانی باقی نمی‌ماند که برای آنان دولت و سلطنتی باشد، مگر این‌که پیش از ما به سلطنت می‌رسند، تا هنگامی که ما به سر کار آمدیم و آنها روش دولت ما را دیدند، نگویند اگر ما به سلطنت می‌رسیدیم، مانند همینان عمل می‌کردیم و این است معنای گفتار خدا که فرمود: فرجام کار از آنِ تقواپیشگان است».
 

پی‌نوشت‌ها

 
[1]ـ بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه‌ی ۳۱۶.
[2]ـ بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه‌ی ۳۳۹.
[3]ـ همان، صفحه‌ی ۳۳۲.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سید محمد ضیاءآبادی
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: