در مجلسی صحبت از ربا بود. این بنده خیلی تأكید میكردم كه چرا باید در بازار مسلمین این مسألهی به این سنگینی این چنین سبک شده باشد؟ تنها گناهی است كه خدا به مرتكب آن گناه اعلان جنگ كرده است كه:
«... فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ...»؛[۱]
«آگاه باشید ای رباخواران، كه خدا و رسولش اعلان جنگ با شما كردهاند».
در روایات ما هم كه آمده است:
گناه یک درهم ربا سنگینتر از گناه هفتاد زنا با محارم، آن هم در خانهی كعبه است (نستجیر بالله). یكی از آقایان گفت: پذیرش این مطلب برای من سنگین است. از طرز صحبتش فهمیدم كه آن بیچاره خودش مبتلا به این گناه است و وقتی این حرفها را میشنود، وحشت میكند و جز انكار مطلب برای تسكین آلام قلبیاش راهی نمییابد؛ و لذا میگفت: من فكر نمیكنم در اسلام این قدر ربا را بزرگ كرده باشند كه شما بزرگش میكنید و میگویید: یک درهم ربا بدتر از هفتاد زنا با محارم در خانهی كعبه است. گفتم: مگر ما نباید دینمان را از صاحب شریعت بگیریم؟ مگر نباید احكام خدا را از قرآن و روایات به دست آوریم؟ آیا روایتی كه همهی فقها در كتابهایشان نقل میكنند و در آن خداوند آدم رباخوار را جنگنده با خود معرّفی کرده است برای اثبات بزرگی این گناه بس نیست؟ و حال آنكه دربارهی هیچ گناهی اینگونه تعبیر تندی نکرده و مثلاً نفرموده است شرابخوار یا زناكار طرف جنگ با خدا هستند.
آری، پذیرش این مطلب برای شیفتگان پول بسیار سنگین است. خود قرآن هم میگوید:
«کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکینَ ما تَدْعُوهُمْ إلَیْهِ»؛
«[تحمّل] این سخن بر کسانی که نمیخواهند موحّد باشند سنگین میآید».
تنها مطیع فرمان خدا بودن بر آنها دشوار است، میخواهند فرمان هوای نفس را هم دخالت دهند، پول را كه محبوبشان است از خود جدا نكنند.
پینوشت
[۱]ـ سورهی بقره، آیهی ۲۷۹.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سید محمد ضیاءآبادی