گفتیم هیچ مخلوقی در ذات خود عالم نیست؛ همه احتیاج به معلّم دارند؛ رسول خدا(ص) هم معلّم دارد، امّا معلّم او شدیدالقواست.
«عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَی * ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَی * وَ هُوَ بِالْاُفُقِ الْاَعْلَی»؛۱i]
امام امیرالمؤمنین(ع) فرموده است: رسول اكرم(ص) در حال احتضار مرا در آغوش كشید، دهان بر گوش من نهاد و هزار باب علم به رویم گشود و از هر باب آن، هزار باب دیگر به رویم گشوده شد.
«بَلِ اخْتِصاصٌ مِنَ الْمُفَضَّلِ الْوَهّاب»؛
«[آری این] ویژگی خاصّی است که از سوی خداوند وهّاب[۲] به وی عطا شده است».
امام علی(ع) پس از جملاتی فرمود:
«إنَّ الْعَبْدَ إذَا اخْتَارَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِاُمُورِ عِبَادِهِ شَرَحَ صَدْرَهُ لِذَلِکَ وَ أوْدَعَ قَلْبَهُ یَنَابِیعَ الْحِکْمَة وَ ألْهَمَهُ الْعِلْمَ إلْهَاماً فَلَمْ یَعْیَ بَعْدَهُ بِجَوابٍ وَ لا یَحِیرُ فِیهِ عَنِ الصَّوابِ»؛[۳]
«وقتی خداوند بندهی خاصّ خود را برای تدبیر امور بندگانش برگزید، به او شرح صدر عنایت میکند [و سینهاش را برای پذیرش اسرار و حقایق آسمانی آماده میسازد] و چشمههای حكمت از قلبش میجوشاند و بر زبانش جاری میسازد و از این روست كه در جواب هیچ سؤالی احساس عجز نمیكند و جز منطق حقّ و صواب در آن جواب به نظرش چیزی نمیآید».
«خَصَّهُ بذلِکَ»؛
«خداوند او را به چنین عملی اختصاص داده است».
«لِیَکُونَ ذلِکَ حُجَّةً عَلَی خَلْقِهِ شاهِداً عَلَی عِبادِهِ»؛
«تا او حجّت بر خلق خدا و شاهد بر بندگانش باشد».
«فَهَلْ یَقْدِروُنَ عَلی مِثْلِ هذا فَیَخْتارُونَهُ»؛[۴]
«حال، آیا مردم میتوانند این چنین شخص ممتاز آسمانی را بشناسند تا او را به امامت خود برگزینند»؟
چقدر فاصله هست میان درک مردم و شناختن حقیقت امام.
[۱]ـ سورهی نجم، آیات 5 تا 7.
[۲]ـ وهّاب: بسیار بخشنده.
[۳]ـ اصول کافی، جلد 1، صفحات 201 و 202.
[۴]ـ تحفالعقول، صفحات 323 تا 325؛ اصول کافی، جلد 1، صفحات 200 تا 203.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت