حدیث توحید

حدیث توحید

حدیث دیگری هم داریم که قرین همین «حدیث توحید» است و آن را هم مرحوم شیخ صدوق(ره) در کتاب عیون اخبارالرّضا، از امام ابوالحسن الرّضا(ع) نقل می‌کند؛ با این تفاوت که چند جمله‌ای در آنجا اضافه دارد تا به اینجا می‌رسد:
«عَنِ النَّبِيِّ(ص) عَنْ جَبْرَئيلَ عَنْ ميكائيلَ عَنْ اِسْرافيلَ عَنِ اللَّوْحِ عَنِ الْقَلَمِ... قالَ يَقُولُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ وَلايَةُ علِيِّ بْنِ اَبيطالِبٍ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي اَمِنَ مِنْ عَذابِي»؛[1]
مرحوم نراقی(ره) در خزائن از سیّد جزائری نقل می‌کند که در زَهْرُالرّبیع، پس از نقل این حدیث، می‌گوید:
(هذا السَّنَدُ وَرَدَ فِي الرِّوايَة اَنَّهُ ما قُرِئَ عَلَي مَريضٍ اِلاّ شُفِيَ وَ عَلي مَصْرُوعٍ اِلاّ اَفاقَ و قَدْ جُرِّبَ مِراراً و اِنْ كُتِبَ وَ شُرِبَ فِی ماءٍ شُفِیَ مِنَ الاَلَمِ مُجَرَّبَة)؛[2]
«این حدیث را با این سند بر هر مریضی بخوانند، شفا پیدا می‌کند و اگر بر کسی که بر اثر بیماری صرع بیهوش شده است بخوانند، به هوش می‌آید و اگر آن را بنویسند و در میان آبی بشویند و به دردمندی بدهند تا بنوشد، دردش آرام می‌گیرد».
در ادامه مرحوم جزائری افزوده است: این عمل مکرّراً تجربه شده است(البتّه، اثبات صحّت این مطلب به عهده‌ی جزائری است).

پی نوشت ها

[۱]. عیون اخبارالرّضا، ج۲، باب خبر نادر عن‌الرّضا(ع).

[۲]. خزائن، ص۱۶۰.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت