حضرت امام رضا(ع) در نیشابور به حدیث سلسلةالذّهب معروف شده است. ذَهَب یعنی طلا. در توجیه این نام گفتهاند: چون تنها حدیثی است که سلسلهی راویان آن همگی امامان معصوم(ع) هستند، از این جهت دارای سند طلایی است و هیچ حدیثی از حیث موثّق بودن راویان به پای این حدیث نمیرسد و این درخشندگی را ندارد؛ راویان سایر احادیث تا به امام برسد، افراد عادیاند امّا سلسلهی راویان این حدیث از از امام ابوالحسن الرّضا(ع) آغاز شده و به خداوند ـ عزّ و علا ـ رسیده که فرمود:
«حَدَّثَنِي اَبِي مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الکاظم قالَ حَدَّثَنِي اَبِي جَعْفَرُ بن مُحَمّدٍ الصّادق قال حَدَّثَنِي اَبِي مُحَمّدُ بن عليٍّ الباقر قالَ حَدَّثَنِي اَبِي علیٍّ بن الحسینُ زینُ العابدین قالَ حَدَّثَنِي اَبِي الحسینُ بنُ علیّ بن ابیطالب شهیدُ ارضِ کربلا قال حَدَّثَنِي اَبِي اَمیرُالْمؤمنین عليُّ بْنُ ابیطالبٍ شهیدُ اَرْضِ الْکُوفَة قالَ حَدَّثَنِي اَخِی وَ ابْنُ عَمِّی محمّدٌ رسولُ الله(ص) قالَ حَدَّثَنِي جَبْرَئيلُ قالَ سَمِعْتُ رَبِّ العِزَّةِ سُبحانَهُ وَ تَعالَی یَقُولُ کَلِمَةُ لاالهالاّالله حِصْنِي فَمَنْ قالَها دَخَلَ حِصْنِي وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنِي اَمِنَ مِنْ عَذابِی»؛[۱]
[۱]. بحارالانوار، ج۴۹، ص ۱۲۳ ؛ عیون اخبارالرّضا، ج۲، ص۱۳۵، با اندکی تفاوت.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت