کد مطلب: ۶۱۶۷
تعداد بازدید: ۲۰۱
تاریخ انتشار : ۲۴ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۷:۵۶
اسلام و تعلیم و تربیت | ۳۰
در صورتى‏‌ كه مادر عذرى‏‌ ندارد بايد دو سال و حداقل 21 ماه به بچه‌‏اش شير بدهد، امّا بعد از پايان دو سال مى‏‌توان بچه را از شير گرفت. امّا از شير گرفتن بچه كار چندان سهل و آسانى‏‌ هم نيست، زيرا مدت دو سال با شير مادر عادت كرده و ترك عادت دشوار است. مسلماً تا چند روز ناسازگارى‏‌ و جزع و فزع خواهد كرد؛ حتى‏‌ ممكن است اعتماد خود را نسبت به مادر از دست داده و بدبين شود...

كافى‏‌ نبودن شير مادر


اگر شير مادر به مقدارى‏‌ نيست كه بچه‏‌اش را سير كند باز هم نبايد او را از شير مادر محروم سازد و به طور كلى‏‌ از شيرهاى‏‌ ديگر استفاده كند. بلكه هر مقدار شير دارد به او بدهد و كمبود آن را با شيرها و غذاهاى‏‌ ديگر جبران كند.
بعد از شير مادر بهتر است براى‏‌ تغذيه‌ی كودك از شير گاو كه تا حدى‏‌ شبيه شير مادر است استفاده كرد، در اين صورت بايد به نكته‏‌هاى‏‌ زير توجه فرماييد:
1. چون شير گاو غليظ‌تر از شير مادر است بايد مقدارى‏‌ شكر و آب جوشيده به آن اضافه شود به حدى‏‌ كه شبيه شير مادر گردد.
2. شير را مدت بيست دقيقه بجوشانيد تا اگر ميكربى‏‌ دارد كشته شود.
3. مواظب باشيد شيرى‏‌ كه به بچه داده مى‏‌شود نه زياد گرم و نه زياد سرد باشد، بلكه در حد حرارت شير مادر.
4. سعى‏‌ كنيد تا حد امكان از شير تازه و سالم استفاده كنيد.
5. هر دفعه كه بچه را شير مى‏‌دهيد شيشه را با آب گرم بشوييد، مبادا شير در آن بماند و فاسد گردد.
6. بچه را در بغل بگيريد و طورى‏‌ او را شير بدهيد كه گويا از پستان شير مى‏‌خورد تا از دامان گرم و عاطفه‌ی مادرى‏‌ نيز برخوردار شود.
اگر مى‏‌خواهيد از شير خشك استفاده كنيد لازم است در اين باره با پزشك كودك مشورت كنيد و با دستور او نوع شير را انتخاب نماييد، چون شير خشك داراى‏‌ انواع گوناگونى‏‌ است كه همه‌ی آن‏ها، براى‏‌ هر بچه و در هر سن، تناسب و سازگارى‏‌ ندارد. تنها پزشك مى‏‌تواند شما را در انتخاب نوع شير و مقدار آن يارى‏‌ كند. اگر بعد از استفاده، احساس كرديد كه به مزاج بچه شما سازگار نيست حتماً به پزشك مراجعه كنيد تا نوع ديگرى‏‌ را انتخاب كند.


ممنوعيت از شير مادر


در عين حال كه شير مادر براى‏‌ كودك از هر غذاى‏‌ ديگر مفيدتر مى‏‌باشد، امّا در چند مورد بايد بچه را از شير مادر محروم ساخت:
1. در صورتى‏‌ كه مادر مبتلا به يكى‏‌ از بيمارى‏‌هاى‏‌ واگير، مانند سل باشد.
2. در صورتى‏‌ كه مادر مبتلا به بيمارى‏‌ خطرناكى‏‌ باشد كه پزشك شير دادن را برايش مضر بداند، مانند بيمارى‏‌ قلب يا كم‏خونى‏‌ شديد.
3. مادرى‏‌ كه مبتلا به جنون يا بيمارى‏‌ صرع است.
4. مادران الكلى‏‌ يا معتاد به استعمال مواد مخدر.
در اين گونه موارد بايد بچه را از شير مادر محروم ساخت و براى‏‌ تغذيه او از شيرهاى‏‌ ديگر استفاده كرد.


كمك شير


در طول سال اول و دوم زندگى‏‌ كودك غذاى‏‌ اصلى‏‌ او شير مى‏‌باشد كه بايد تا پايان سال دوم ادامه يابد، زيرا غذايى‏‌ كامل و متناسب با دستگاه گوارش او است، نبايد غذاى‏‌ او منحصر به شير باشد بلكه بايد به تدريج با غذاهاى‏‌ ديگر نيز آشنا شود و از آن‏ها استفاده كند. بايد كم‏كم كودك را از ماه سوم به بعد با غذاهاى‏‌ ديگر آشنا ساخت. غذاى‏‌ او بايد ساده، كامل و مايع باشد. انواع آب ميوه مفيد است. مى‏‌توانيد سبزى‏‌ها را بپزيد و آب آن‏ها را به كودك بدهيد. سوپ استخوان با هويج فرنگى‏‌ براى‏‌ تأمين كلسيم و رشد و تقويت استخوان‏ها بسيار لازم و مفيد مى‏‌باشد. مى‏‌توانيد از سيب‏زمينى‏‌ و تخم‏مرغ آب‏پز، بيسكويت، پنير تازه، كره، برنج پخته، آب‏گوشت، گوشت مرغ، ميوه‏هاى‏‌ تازه، عصاره‌ی غلات، فرنى‏‌ و كمپوت ميوه‏ها استفاده كنيد. مقدار كمى‏‌ از روغن ماهى‏‌ نيز مفيد و لازم است.
غذاى‏‌ كودك بايد متنوع، ساده، سبك و متناسب با دستگاه گوارش و طبق نياز او باشد، نه زيادتر. در آغاز بايد از غذاهاى‏‌ مايع و بسيار كم استفاده كرد و به‏ تدريج مقدارش را اضافه كرد و از نوع سنگين‏تر استفاده نمود. وقتى‏‌ دندان در آورد مى‏‌تواند از غذاهاى‏‌ جويدنى‏‌ نيز استفاده كند. ولى‏‌ در تمام اين مراحل شير مهم‏ترين غذاى‏‌ كودك خواهد بود.


از شير گرفتن‏


كودك مدت دو سال شير مى‏‌خورد و اين حق طبيعى‏‌ او است كه خداى‏‌ متعال مقرر نموده است.
خدا در قرآن مى‏‌فرمايد:
مادران دو سال تمام به بچه‏‌هاى‏‌ خود شير مى‏‌دهند، اگر بخواهند كه شير تمام بدهند.[1]
امام صادق(ع) فرمود:
حداقل دوران شيرخوارگى‏‌ 21 ماه است كه اگر زودتر او را از شير بگيرند به وى‏‌ ستم شده است.[2]
در صورتى‏‌ كه مادر عذرى‏‌ ندارد بايد دو سال و حداقل 21 ماه به بچه‌‏اش شير بدهد، امّا بعد از پايان دو سال مى‏‌توان بچه را از شير گرفت. امّا از شير گرفتن بچه كار چندان سهل و آسانى‏‌ هم نيست، زيرا مدت دو سال با شير مادر عادت كرده و ترك عادت دشوار است. مسلماً تا چند روز ناسازگارى‏‌ و جزع و فزع خواهد كرد؛ حتى‏‌ ممكن است اعتماد خود را نسبت به مادر از دست داده و بدبين شود. و همين موضوع مى‏‌تواند در روح و روانش آثار سويى‏‌ بگذارد.
بنابراين، بايد قبلاً مقدمات كار را فراهم ساخت و كودك را براى‏‌ ترك شير خوردن آماده كرد. مادران كاردان در طول دو سال به تدريج بچه را با غذاهاى‏‌ ديگر آشنا مى‏‌سازند و در ماه‏هاى‏‌ آخر كم‏كم از دفعات شير دادن مى‏‌كاهند و به جاى‏‌ آن به او غذا مى‏‌دهند. به طورى‏‌ كه در ماه آخر، شير خوردن به حداقل رسيده و به طور طبيعى‏‌ مى‏‌تواند از شير خوردن صرف‏نظر كند. مادر مى‏‌تواند پستانش را سياه كند يا نوك پستان را تلخ نمايد تا كودك خود به خود به شير بى‏‌رغبت گردد. سعى‏‌ كنيد بچه را به چيزهاى‏‌ ديگر مشغول سازيد تا از شير خوردن منصرف شود. امّا هيچ‏گاه او را از لولو و چيزهاى‏‌ ديگر نترسانيد، چون ممكن است در جسم و جان او آثار سويى‏‌ بگذارد كه بعداً نتيجه‏اش ظاهر شود. به هر حال با صبر و استقامت و تدبير مى‏‌توان به خوبى‏‌ كودك را از شير گرفت و غذاهاى‏‌ ديگر را جايگزين ساخت بدون اين كه آثار بدى‏‌ به وجود آيد.
در خاتمه لازم است به مادران يك نكته مهم را تذكر دهيم:
قبلاً كودك شما بخش عظيمى‏‌ از مواد غذايى‏‌ مورد نياز خود را از شير دريافت مى‏‌كرد، بعد از اين كه از شير گرفته شد اين منبع را از دست خواهد داد. بنابراين، تنظيم برنامه غذايى‏‌ او بايد به گونه‏اى‏‌ باشد كه همه‌ی نيازهاى‏‌ او را تأمين كند. مواد مورد نياز او عبارت‏‌اند از:
1. مواد قندى‏‌ مانند: ميوه‏هاى‏‌ تازه، غلات، نان، سيب‏زمينى‏‌ و ساير مواد قندى‏‌ و نشاسته‏اى‏‌.
2. مواد چربى‏‌ مانند: انواع روغن، كره، خامه.
3. مواد پروتئينى‏‌ مانند: تخم مرغ، گوشت، ماهى‏‌، مرغ و شير.
4. مواد معدنى‏‌ كه در انواع سبزى‏‌ها و پنير وجود دارد.
انواع ويتامين‏ها كه در انواع ميوه‏ها، مركبات، سبزيجات، حبوبات و روغن ماهى‏‌ وجود دارند.
ما، در اين جا نمى‏‌توانيم به تفصيل در باره‌ی خواص غذاها بحث كنيم، ولى‏‌ شما مى‏‌توانيد از كتاب‏هايى‏‌ كه در اين زمينه تأليف شده استفاده كنيد، ليكن به طور اجمال ياد آور مى‏‌شويم كه غذاى‏‌ كودك شما بايد متنوع باشد.


خودآزمایی


1- چه مقدماتی را باید برای از شیر گرفتن کودک فراهم ساخت؟
2- در کدام موارد بايد بچه را از شير مادر محروم ساخت؟
3- امام صادق(ع) حداقل دوران شيرخوارگى‏‌ را چند ماه ذکر کردند؟

 

پی نوشت ها


[1]. بقره (2) آيه 233: «وَالوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ».
[2]. وسائل‏الشيعه، ج 15، ص 177: «الرضاعُ واحد و عشرون شهراً، فما نَقَص فهوجور على‏‌ الصبيّ».

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

آیت الله ابراهیم امینی
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: